काय बोलत असतील ती दोघं?

आज बाहेरची कामं आटोपून घरी येताना सिग्नलला थांबले होते. सहज बसस्टॉपकडे नजर गेली तर एक वेगळंच दृश्य दिसले. इकडे लॉस एंजिलीसमध्ये बसस्टॉपपाशी खूप होमलेस लोकं दिसतात. (आय मिन एकाच स्टॉपपाशी खूप लोकं नव्हे. जनरल पूर्वीच्या गावापेक्षा इकडे होमलेस जास्त दिसतात. एखाद्या स्टॉपवर, डिव्हायडरवर एखाद-दुसराच माणूस असतो..) जवळच एखादी बेवारशी शॉपिंग कार्ट, त्यात अठरापगड गोष्टी असतात. कोणीतरी एखादे गरम जॅकेट वा कम्फर्टर दिले असते ते घेऊन तो माणूस बसलेला असतो.. क्वचित स्त्रियाही असतात. इथे एक वेगळंच आहे. आपण भारतात असताना सरसकट रस्त्यावरच्या लोकांना भिकारी म्हणतो. इथे तसे होत नाही. इथे होमलेस म्हणतात. होमलेस लोकं पुअर, जॉबलेसही असू शकतात पण क्वचित कधी त्यांना व्यवस्थित नोकर्‍याही असू शकतात. राहायला मात्र जागा नसते. माझ्या अपार्टमेंट कॉम्प्लेक्सच्या जवळच्या बसस्टॉपपाशी राहणारा माणूस मी जाते त्याच ग्रोसरी स्टोअरमध्ये शॉपिंग करतो. आय मिन एखादेच काहीतरी कॅन्ड फुड वगैरे. पण तोही दिसतो मला तिथे..

एनीवे.. तर हा होमलेस माणूस, जुनेच पण एकंदरीत परिस्थितीशी फटकून असलेले सोनेरी बटणांचे क्वॉड्राय जॅकेट घालून, डोक्यावर हॅट घालून बसला होता. आणि त्याच्याशेजारी एक बर्‍यापैकी सुस्थितीत असलेली एक स्त्री, अतिशय कळकळीने काहीतरी त्याला सांगत होती. नमाज पढताना कसे दोन्ही हात पुढे येतात तसे करून, अगदी भरपूर बोलत होती. तोही काही शांतपणे बोलत होता, कधी नाही नाही म्हणत होता. त्यांच्या मध्ये एक राल्फ्स ह्या इकडच्या ग्रोसरी स्टोअरची पिशवी होती. हे सर्व रस्त्याच्या पलिकडच्या बाजूच्या बसस्टॉपवर चालू असल्याने मला केवळ दृश्य दिसत होते. ऐकू काहीच येत नव्हते.

मला इतकी उत्सुकता दाटून आली काय त्यांचे संभाषण चालू असेल? जनरली आपण अशा माणसांशी कशाला बोलायला जाऊ? मी तर जात नाही. उगाचच भिती वाटते मला. (काही लोकं, स्पेशली स्त्रिया, एकटं राहून, रस्त्यावर राहून थोड्या विमनस्क अवस्थेत बडबड, आरडओरडा करत असतात. त्यामुळे मी अगदी त्यांना काही हेल्पही करायला जात नाही, की त्यांच्याकडे बघतही नाही.. मीच असे नाही, बहुतांश लोकं असंच वागतात. क्वचित कोणी बनाना, काही बार्स वगैरे खायला देतात.. कधी पैसे देतात..) ह्या पार्श्वभूमीवर हे दृश्य फारच वेगळे वाटले. काय बोलत असतील ती दोघं? तुमचा काही गेस?