जुने लेख


टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

Archives

श्री
काय करतेस दिवसभर??"
Rave Party & TOI..
चार्ली चॅप्लिन..
I knew I loved you, before I met you..
मागचा आठवडा..
पेन स्केच ( वैशाली )
hmm.. nostalgia..
नेनचिम!
पेन स्केच ( बाप-लेक )
तारे जमिन पर! :)
लायब्ररी !!
आश्चर्याचा सुखद धक्का! ( लोकसत्ता मधे दखल!)
माझी शेफगिरी(मांचुरिअन)
कंटाळा
बटर चिकन, बिर्याणी..
चिल्ड्रेन ऑफ हेवन !
पेंटींग ( वारली - मोर )
अपेक्षाभंग.. वळू
काही फोटोज..
अविस्मरणीय..
आठवणी
Women Of Tilonia..
The Goal..!
भुकंप.!
कंग पाओ टोफु...
Feels like heaven..!
आवडलेले काही - कवितांचा खोखो.
एका इ-लग्नाची गोष्ट!! :)
इडियॉक्रसी..!
आली दिवाळी...!
"स्वच्छतेच्या बैलाला..." च्या निमित्ताने..
एक उनाड पोस्ट... :D
माझेही दोन पैसे.. सारेगमप
डबा ऐसपैस
माझी खाद्ययात्रा
धमाल!
द हॅपनिंग!
माझी भटकंती - ओहाय (Ojai)
माझ्या आयपॉडमधील खजिना!
मी - एक करोडपती! :)
आईची कवीता.. संक्रांत..
कॉलेजचे भन्नाट दिवस!
दगडावर कोरलेले क्षण..
Zoo Zoo..!
१,२,३.. टेस्टींग.. टेस्टींग !!
Wish List..
मी टिपलेली काही फुले!
रंगरंगिले छैलछबिले!! :)
सूर्य-ढगांची लपाछपी
माझी भटकंती - कशुमा लेक ( Cachuma Lake )
Gone too soon..
माझी भटकंती - सोल्वॅंग -…
अधिक वाचा

गृहिणी, कुंडलकर, सुकथनकर आणि आपण !

गेले चार पाच दिवस मराठी आंतरजाल पार ढवळून निघालंय ह्या शब्दांनी.

सचिन कुंडलकर हे लोकसत्ताच्या 'करंट' ह्या कॉलममध्ये बरेच दिवस लिहीत आहेत. सुरवातीचे काही मी वाचले, पण एकंदरीत लिखाण बर्‍याच कारणांनी आवडले नाही. म्हणजे त्यांचं लिखाण वाचताना नक्कीच काहीतरी वेगळं वाचतोय हे जाणवते, पण त्यात नंतर नंतर इतरांना तुच्छ लेखण्याचा अभिनिवेश(असाच आहे ना शब्द?) आला आणि आवडेनासे झाले लिखाण.

 नंतर कधीतरी अचानक सुनील सुकथनकरांची कुंडलकर ह्यांच्या लेखनावरची प्रतिक्रिया वाचनात आली. बाकी कशाही पेक्षा 'गृहिणी' ह्या लेखावर जास्त रोख दिसला म्हणून कुंडलकरांचा तो लेख आधी वाचला. पहिल्या वाक्यातच मी थक्क झाले.

स्वयंपाक आणि घरकाम शिकण्याचा एक मोठा परिणाम माझ्यावर झाला तो म्हणजे ‘गृहिणी’ नावाची जी एक भारतीय जमात आहे, ज्या घरकाम आणि स्वयंपाकाचे प्रचंड भांडवल करून घरात सतत आपली पत जपत बसलेल्या असतात आणि भयंकर मोठय़ाने बोलून आपले म्हणणे लहान मुलांपासून म्हाताऱ्या लोकांना चक्राकार सांगत बसलेल्या असतात, त्यांच्याविषयी उगाच दाटून आलेला माझा आदर कमी होऊन रसातळाला गेला.

एखाद्या प्रचंड मोठ्या सॅम्पल साईझबद…
अधिक वाचा

खेळ आणि मी

इमेज
लहानपणीचे आठवतंय तेव्हापासून खेळ माझ्या आयुष्यातला आविभाज्य भाग आहे.
आमची पुण्यातील एरंडवणे भागातील पांडुरंग कॉलनी. २०-२५ सोसायट्या असलेली कॉलनी. अर्थात ७५-८०च्या दरम्यान इतक्या सोसायट्या नसणार. जेव्हा कर्वे रोड हा भाग जंगल होता, तेव्हा ह्या अशा निर्जनच भागात हळूहळू कुटुंबं जमू लागली व पांडुरंग कॉलनी वाढत गेली. त्या पहिल्या पिढीची मुलं ह्या नात्याने आमची माकडसेना प्रचंड होती तेव्हा. जिकडे तिकडे मुलंमुली.. एक माझ्या दादाच्या वयाचा गृप. तर एक माझ्या वयाचा. माझ्या दादाच्या वयाचा गृप प्रचंड मोठा होता. माझ्यात व दादामध्ये ७ वर्षाचे अंतर असल्याने अर्थात मी लिंबूटिंबू होते त्यांच्यासाठी. त्यांच्या खेळात मी नसायचे. पण पाहायचे त्यांचे खेळ. डबाऐसपैस(  ते 'द बॉय आय स्पाय यु' आहे हे नंतर कळले..) आणि अजुन काहीतरी गेम्स खेळायचे. आम्ही मात्र तेव्हा पळापळी, पकडापकडी, टिपरी पाणी खेळण्यात मग्न. कितीतरी वर्षं अन कितीतरी प्रमाणात एन्जॉय केले मी टिपरी पाणी खेळणे! माय गॉड!  मग हळूहळू आमच्या गृपमधील मुलं इतर खेळ खेळू लागली. आमच्या गृपातदेखील मी लहानच.(गजू-चिंटू, आदित्य, स्नेहल अन मी हा आमचा ग्रुप). …
अधिक वाचा