माझे विचार...

लॉस एंजिलिस मधे काल दुपारी ११.४५ च्या दरम्यान ५.४ रिश्टर स्केलचा भुकंप झाला.. (आधी ५.८ म्हटले, नंतर ५.६,५.४ करत आता ५.४ म्हणत आहेत.. हे कसे, माहीत नाही!) जीवितहानी काही झाली नाही, तसेच काही ठीकाणी तुरळक वित्तहानी झाली.. कमीत कमी नुकसान होण्याचे श्रेय नक्कीच इथल्या ’अर्थक्वेक रेझिस्टंट’ घरांना जाते.. मिपा वर पिडाकाकांनी हा भुकंपावर लेख लिहीला.. त्याप्रमाणेच मी ही इथे माझ्या शब्दात तो अनुभव मांडते.. माझा इथलाच काय आयुष्यातला पहीला धरणीकंप.. :) भारतात व्हायचे तेव्हा अस्मादीक झोपलेले असल्यामुळे कधिही कळला नाही.. इथे आज, सकाळी मस्त उशीरा उठून मिपावर टीपी करत बसले होते तर तासाभरात धबधब्धब आवाज्,सोफा,खिडक्या,दारं,झुंबरं, दिवे सगळं काही हलतंय , उठून उभी राहीले तर माझ्यासकट खालची जमीन, आख्खं घर हलतयं हा अनुभव अतिशय स्केरी होता!! असा भुकंप मी भारतात नाही अनुभवला.. कदाचित लाकडाची घरं असल्यामुळे असेल, पण सगळं घर लोकल मधे ठेवल्यासारखं हलत होते.. मी थरथर कापत होते लिटरली..प्रचंड सैरभैर झाले.. त्यातुन वरून्,शेजारून लोकं बाहेर येण्यासाठी पळत सुटली होती, त्याचाही आवाज होत होता.. कशी बशी दारा पर्यंत आ...

सद्ध्या पुस्तक वाचनामध्ये ’ द गोल ’ चालू आहे.. अमेझिंग पुस्तक! प्रत्येकाने वाचावे असं.. थोडक्यात कथा अशी, एक मॅन्युफॅक्चरींग प्लॅन्ट जो अजिबातच नफा करत नसतो.. नफा कसला, प्रत्येक शिपमेंट किमान ४० आठवडे लांबलेली..! खरंतर तसं सगळं व्यवस्थित चालू आहे.. पण तरीही शिपमेंट उशीराच.. कधी हवे ते मटेरिअल उपलब्ध नाही,तर कधी नको असलेल्या मटेरिअल्स्चा ढीग होतोय! थोडक्यात गोष्टी वेळच्या वेळी होत नाहीत.. त्यातच त्या प्लॅन्ट मॅनेजरला डेडलाईन मिळते.. ३ महीन्यात काही सुधारणा नाही दिसल्या तर प्लॅन्ट बंद होणार.. एखादा माणूस असता तर सरळ, नवीन जॉब शोधून गप्प बसला असता.. पण मग तो नायक कसला? अलेक्स असं नाही करत.. तो मनापासून अगदी सर्व पणाला लावून तो प्लॅन्ट नफा कसा देईल याचा विचार करतो.. काय चुका होत आहेत.. त्या कशा सुधारता येतील वगैरे.. तो, त्याची टीम आणि अलेक्सचा फीजिक्सचा प्रोफ. जोआन.. ही मेन लोकं या पुस्तकातली.. जोआन प्रश्न विचारणार, काही बेसीक गोष्टी सांगणार.. पण डीरेक्ट प्रश्नाचं उत्तर कधीच नाही देणार.. अलेक्सला विचार करायला लावणार.. अलेक्सदेखील ज्या पद्धतीने ते प्रश्न सोडवतो..(मुलाच्या कॅम्पिंग मधे) ते ...

हे असं भारतात आणि तेही राजस्थानातल्या एका खेड्यात होऊ शकतं हे मला खरंच वाटत नाहीये! बेअरफुट सोल्जर्स ऑफ तिलोनिया हा लेख वाचून कोणालाही असेच वाटेल.. ज्या गावात बसदेखील येत नाही, अशा शहरीकरणाचा अजिबातच संबंध नसलेल्या अजमेर जिल्ह्यातील ’ तिलोनीया ’ या गावातील अर्ध-शिक्षित अथवा अशिक्षित महीलांना बरोबर घेऊन काढलेलं हे कॉलेज, बेअरफुट कॉलेज! येथील बायकांना काय काय येत असावं? पूर्वी घुंघट घेऊन बसायच्या त्या या बायका आता, सोलर एनर्जीवर, कुकर,कंप्युटर, ई गोष्टी स्वतः बनवतात!! या बायकांच काम काय विचारले तर इलेक्ट्रॉनि्क सर्कीट्स, सोलर चार्जर बनवणं हे कॉमन उत्तर असेल.. इतकंच नव्हे तर या कॉलेजच्या इमारती देखील याच बायकांनी बांधल्या आहेत! या अशिक्षित महीलांना असं संपूर्णपणे स्वयंसिद्ध बनवलंय,यावर्षीचा 'Ashden award for sustainable energy’ हा पुरस्कार मिळालेले डॉ. बंकर रॉय यांनी सुरू केलेल्या बेअरफुट कॉलेजनी..!! संपूर्ण माहीती वर दिलेल्या लिंक मधे मिळेलच.. पण इथे या अविश्वसनीय प्रकाराबद्द्ल माहीती दिल्याशिवाय राहवले नाही! ह्म्म.. स्वातंत्र्य मिळून ६० वर्ष उलटून गेल्यावर खरंतर अशा बातम्या अविश्व...