मागचा आठवडा फारच मस्त गेला! आठवड्याच्या सुरवातीलाच Junior College च्या Principal सत्यनारायण मॅडम भेटल्या.. खरंतरं, दिसल्या... पण चक्क चक्क त्यांनी मला ओळखलं.. आणि आम्ही कितीतरी वेळ गप्पा मारल्या!! कॉलेज चालू असताना मी कधी बोलले नव्हते... तरी त्यांनी मला ओळखलं,बोलल्या... सही वाटलं.. (तेव्हा कधी वाटलं नव्हतं सत्तूला पाहून,बोलून मला एव्हढा कधी आनंद होईल... :D किती त्रास द्यायचो आम्ही त्यांना!!! ) फक्त एवढंच नाही.. तो आठवडाच वेगळा होता! Junior collegeचे एक सर, MIT मधले chemistry चे कोकाटे सर, आणि साठे मॅडम सुद्धा दिसल्या.. !! जबरी वाटलं.....आणि जबरी वाटलं म्हणून आश्चर्य सुद्धा ! मी कधीच फार sincere/fav student नव्हते.. (हम्म्म.. black list मधे पण नव्हते बरका...) पण तरी या शिक्षकांनी आपली आठवण ठेवली, मला त्यांना भेटून आनंद झाला(आणि त्यांना मला भेटून!) यामुळे मजा वाटली! एकंदरीतच जुन्या आठवणींमधे किती रमतो ना आपण? जुने दिवस, शाळा-कॉलेज मधले शिक्षक,मित्र-मैत्रिणी....त्यांना भेटल्यावर आपल्याला तो काळ आठवतो.. एकदम tension free,मस्त life होतं ते.. तेव्हा कदाचित तितकं जवळचे कुणी वाटत नसेलही, परंत...